Γνώριζε, φυσικά, την γνησιότητα της υφιστάμενης αγάπης. την τρυφερότητα, την στενότατη φιλία, την απόλυτη και μη αμφισβητήσιμη πίστη. Ήταν βέβαιος για την ύπαρξη της αυταπόδεικτης σαρκικής έλξης, που καθιστούσε άλλωστε την αφοσίωση σχεδόν ανώδυνη. Και συμμεριζόταν ανεπιφύλακτα τις βασιμότατες προβλέψεις των συγγενών για την εν ευθέτω χρόνω ευτυχή κατάληξη του δεσμού.
Σε σχετική ερώτηση, θα δήλωνε πολύ ερωτευμένος –και θα το εννοούσε.
Και πραγματικά ικανοποιημένος, σε γενικές γραμμές, από την υπάρχουσα κατάσταση: σταθερή σύντροφος στοιχειωδώς εμφανίσιμη, επαρκώς καταρτισμένη, με χαρακτήρα σαφώς ατελή αλλά σε κάθε περίπτωση ανεκτό. ικανή για τις απαραίτητες τουλάχιστον οικιακές εργασίες, ορθολογική, μετρίως καταπιεστική, με ανεπτυγμένο μητρικό φίλτρο και, κυρίως, χωρίς αιφνίδιους πονοκέφαλους.
Υπήρχαν, βέβαια, πού και πού, οι ξαφνικές μεταπτώσεις της διάθεσης. οι παραληρηματικές σχεδόν φράσεις που εκστομίζονταν βιαστικά για να περάσουν το ίδιο βιαστικά στη λήθη. τα παρατεταμένα βλέμματα στο κενό. η προοδευτική εμμονή σε μουσικές επιλογές που φόρτιζαν αρνητικά την ατμόσφαιρα. Και, ασφαλώς, τα πολλαπλασιαζόμενα κείμενα, χειρόγραφα και ηλεκτρονικά, που γέμιζαν τα συρτάρια του γραφείου, τους φακέλους του υπολογιστή, κάποτε τις χαρτοπετσέτες στο μικρό τραπέζι της κουζίνας.
Ευτυχώς, ήταν καταλλήλως εκπαιδευμένος να αγνοεί, εκτός εξαιρέσεων, τα σχετικά οχληρά φαινόμενα –ιδίως αυτό της γραφής. Η έκτασή τους, άλλωστε, ήταν αρκετά μικρή ώστε να επηρεάσει την ομαλή ροή της καθημερινότητας.
Δεν έπαυε, ωστόσο, να βασανίζεται από μικρές στιγμές αμφιβολίας –κυρίως συνεπεία των αινιγματικών κειμένων, τις λίγες φορές που υπέκυπτε στον πειρασμό της ανάγνωσής τους. Κι αυτό που κυρίως τον ανησυχούσε (αν και απόδιωχνε επιμελώς την απαράδεκτη υπόνοια) ήταν η αόριστη αίσθηση πως, τα περισσότερα εξ αυτών, έμοιαζαν να εκφράζουν έναν σφοδρό έρωτα, τον αποδέκτη του οποίου αδυνατούσε, παρά την προσπάθεια, να προσδιορίσει.
Εννοείται πως απέφευγε να προβεί σε κάποια ανόητη σκηνή ζηλοτυπίας, ανάρμοστη εντελώς μετά από τόσα χρόνια άμεμπτης σταθερότητας. Φυσικά και δεν τα παίρνω στα σοβαρά, έσπευδε αυτοβούλως να την ηρεμήσει όταν, εμφανώς τρομαγμένη, τον πετύχαινε με κάποια προχειρογραμμένη σελίδα ανά χείρας.
Και χαμογελούσε, όχι χωρίς τρυφερότητα, στη διαπίστωση των καλλιτεχνικών εξάρσεων της συντρόφου, καθησυχάζοντας τον εαυτό του με την ιδέα μιας καλπάζουσας συγγραφικής φαντασίας.
5 σχόλια:
Δεν ήταν αυτός η αφορμή και η έμπνευση συνάμα;
Περίεργα μας τα λες...
ΠΟΙΟΣ ΕΠΝΙΞΕ ΤΟ ΝΑΡΚΙΣΣΟ;
Μόνο ο Νάρκισσος μπορεί.
Νομίζω.
Και νομίζω γιατί 21 χρόνια άφησα τον εαυτό μου να πνίγεται και δεν μπορούσα να τον σώσω. Μόνο που άργησα να καταλάβω ότι, τον έπνιγα, εγώ.
Κανείς δεν μπορεί να το κάνει εκτός από εμάς τους ίδιους.
Φαντάσου ότι μισείς ένα πρόσωπο, απίστευτα, εξωφρενικά, τον ΜΙΣΕΙΣ.
Σκέψου τώρα τι μπορεί να πάθει αυτό το πρόσωπο επειδή το μισείς, τίποτα απολύτως.
Γιατί το μίσος, είναι ένα δηλητήριο που σκοτώνει εκείνον που το θρέφει, έτσι καλή μου.. είναι και αγάπη...
Τι έχω πάθει σήμερα ο άνθρωπος..
ΠΟΙΟΣ ΕΠΝΙΞΕ ΤΟ ΝΑΡΚΙΣΣΟ;
Μόνο ο Νάρκισσος μπορεί.
Νομίζω.
Και νομίζω γιατί 21 χρόνια άφησα τον εαυτό μου να πνίγεται και δεν μπορούσα να τον σώσω. Μόνο που άργησα να καταλάβω ότι, τον έπνιγα, εγώ.
Κανείς δεν μπορεί να το κάνει εκτός από εμάς τους ίδιους.
Φαντάσου ότι μισείς ένα πρόσωπο, απίστευτα, εξωφρενικά, τον ΜΙΣΕΙΣ.
Σκέψου τώρα τι μπορεί να πάθει αυτό το πρόσωπο επειδή το μισείς, τίποτα απολύτως.
Γιατί το μίσος, είναι ένα δηλητήριο που σκοτώνει εκείνον που το θρέφει, έτσι καλή μου.. είναι και Η αγάπη...
Υποθέτω ότι θα μπορούσες να σκεφτείς τώρα, "τι ξέρεις εσύ από αυτό που ζώ εγώ;". Η αλήθεια είναι τίποτα ή όλα.
Μπορεί να είμαστε δυο διαφορετικά φύλα. Είμαστε όμως ίδιοι άνθρωποι... Με πονούν πράγματα που βρήκα εδώ μέσα, δεν ξέρεις πόσο πονούν εμένα αλλά σίγουρα ξέρεις πόσο πονούν εσένα.
Παρ' όλα ταύτα, σε βρίσκω ικανοποιητικά δυνατή, σίγουρα περισσότερο από εμένα.
Παρεπιμπόντως κάπου γράφεις ότι πέρασαν 12 χρόνια, για ένα τραγούδι που σου αρέσει, αντίστοιχα έχω κολλήσει πολύ πιο πίσω, rock 70 κ.τ.λ. εκατομύρια φορές άκουσα τους δίσκους, τις κασσέτες, τα mp3, δεν έχει καμμιά σημασία το μέσο, ακούω ακόμα τα ίδια εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων και αρνούμαι κατηγοριματικά, οριζοντίως και καθέτως να αλλάξω οτιδήποτε.
Με τον ευατό μου μετά από τόσα χρόνια, τα τελευταία 21 από τα 43 μου, τα βρήκαμε, ξεκαθαρίσαμε και τα όριά μας και καταλήξαμε σπίτι του και σπίτι μου...
Δεν είμαι εντελώς σχιζοφρενής, έτσι δεν είναι;
Ή είμαι..
Τηλεφωνιέστε τουλάχιστον πού και πού;
Αν ναι, πρόσεχε, μπορεί να τα ξαναμπλέξετε. Παρεμπιπτόντως, το θρυλικό άσμα "μου το 'χα πει" το έχεις ακούσει;
Καμία σχέση πάντως με σχιζοφρένεια. Ένστικτο αυτοσυντήρησης λέγεται. (Δεν αποκλείεται βέβαια η εν λόγω διάγνωση να εντάσσεται στους ευσεβείς πόθους ενός αμοιοπαθή.)
Περί μουσικής, τα περισσότερα βινύλιά μου έχουν ημερομηνίες '65-'75. Στο greetings from asbury park, στους stooges και σε κάτι άλλα τέτοια οφείλεται μεγάλο μέρος του γενικότερου ψυχολογικού τραλαλά που με συνοδεύει από την εφηβεία μου.
Οι μπύρες τελικά πόσες ήταν; Οι δικές μου τρεις.
Μπύρες ομοίως τρείς, τζιν sprite 7.
Δυσκολεύτηκα σήμερα να σηκωθώ από το κρεββάτι, τελικά πρέπει να ελλατώσω.. τις μπύρες.
Από το 1980 και έως 1992 δούλευα dj σε μπαράκια, ντισκοτέκ και πάμπ... 7 μέρες τη βδομάδα.. ωραία χρόνια,οπότε το ΄χω το κόλλημα με τη μουσικούλα μου και ομολογώ πως μου προκάλεσε ανατριχίλα το κομμάτι που αναφέρεσαι σε Pavlov's Dog, θεωρώ περιττό να περιγράψω τι έχω πάθει με julia κ.τ.λ.. Ο καθένας πέρα από το ότι είναι απίστευτη η μουσική τους, αυτών και των αντιστοίχων υπολοίπων, έχει το προσωπικό του κόλλημα για τους δικούς του λόγους. Άραγε όταν ακούμε ένα κομμάτι 1000 διαφορετικοί άνθρωποι με κοινά ακούσματα την ίδια στιγμή δεν τρέχουν 1000 διαφορετικές, εικόνες από παλιά στα μυαλά μας? Όσα μυαλά έχουν μείνει τέλος πάντων. Έχω την πολυτέλεια να έχω ένα κομμάτι που δεν υπάρχει ούτε σαν αναφορά πουθενά. Άν θέλεις να το ακούσεις στείλε μου ένα μήνυμα στο mail να σου επιστρέψω ένα link που θα στο ανεβάσω σε rapidshare.
Όσο για την αρχική σου ερώτηση, όχι δεν μιλάμε, μόνο μέσω mail γιατί δεν κρίνεται απαραίτητο, περίμενα μια συγγνώμη 21 χρόνια, την πήρα, την χάρηκα και έληξε το ζήτημα.. Οριστικά πιά.
Δημοσίευση σχολίου