Ένα πράγμα με τρομοκρατεί παιδιόθεν, και αυτό είναι η ανθρώπινη βλακεία.
Παλαιότερα, ομολογώ ότι με φόβιζαν και οι κατσαρίδες. (Έχω βλέπετε την τύχη να κατοικώ σε ισόγειο, συνεπώς τους θερινούς μήνες, τέζα ξε-τέζα, και παρά τις ορδές των γατιών που κατοικοεδρεύουν στον κήπο, τα σιχαμένα εξάποδα μας κατακλύζουν, και μάλιστα έχουν τέτοιο μέγεθος που πιθανώς δεν μπορείτε να διανοηθείτε.) Συνήθιζα να ουρλιάζω υστερικά στη θέα τους, μέχρι που σταδιακά αποφάσισα πως, ως νοήμον ον, οφείλω να επιβληθώ στον εαυτό μου και να προσπαθήσω να συνηθίσω τις αναπόφευκτες εμφανίσεις τους. Βαρέθηκα να φοβάμαι άνευ λόγου. Και τα κατάφερα. Εξακολουθώ να μην συμπαθώ τις κατσαρίδες, αλλά ο υπέρμετρος τρόμος μου για αυτές ανήκει οριστικά στο παρελθόν.
Δυστυχώς, αδυνατώ να πράξω το ίδιο και όσον αφορά στην προαναφερθείσα βλακεία. Τουναντίον, εξακολουθεί να μου προξενεί έναν φρικτό φόβο κάθε φορά που τη διαπιστώνω, μια ταραχή εσωτερική που αδυνατώ, όσο κι αν προσπαθώ, να καταπολεμήσω. Ομολογώ ότι ενίοτε με φοβίζει τόσο, που θέλω να βάλω τα κλάματα. Ή έστω, να κλείσω τα μάτια μου για να μην βλέπω.
Διάβαζα εχθές στη σαββατιάτικη Ελευθεροτυπία για τα ανθρωποζώα. Δημιούργησαν, λέει, οι επιστήμονες, το πρώτο υβριδικό έμβρυο ανθρώπου-ζώου. Το υβριδικό πλασματάκι ήταν, όπως γράφει, 99,9% ανθρώπινο και 0,1% ζωικό, συγκεκριμένα αγελαδινό.
Διαβάζοντας και την υπόλοιπη εφημερίδα, κατέληξα μαλάκας με το στόμα να ανοιχτό να αναρωτιέμαι το εξής: Τι στο διάβολο παιδεύονται να δημιουργήσουν τέτοια υβρίδια στα εργαστήρια; Έχει πήξει ο τόπος από δαύτα! Η μόνη διαφορά στα κυκλοφορούντα υβρίδια, όπως φαίνεται, είναι η αντιστροφή της αναλογίας: 99,9% αγελαδινό και 0,1% ανθρώπινο. Δεν αποκλείεται μάλιστα να παίρνω και στο λαιμό μου τις καημένες τις αγελάδες με την εκτίμησή μου αυτή, και να πρόκειται για 0,1 % γονίδια ανθρώπου και 99,9% γονίδια κομοδίνου.
Τα εν λόγω είδη δημιουργούνται από μόνα τους, και αναπαράγονται κιόλας, χωρίς καμιά επιστημονική επέμβαση, καμία έρευνα, άνευ κόπου και κόστους. Αν και, τώρα που το ξανασκέφτομαι, ίσως αυτό το «άνευ κόπου και κόστους» δεν ισχύει. Προφανώς, η απόλυτη αγραμματοσύνη και άγνοια δύνανται να καλλιεργηθούν με την ίδια επιμέλεια που καλλιεργείται και το πνευματικό επίπεδο. Γιατί, δεν μπορεί, θα απαιτείται ένας βαθμός συνειδητής προσπάθειας για να παραμείνει κανείς ντιπ κρετίνος στην εποχή της απεριόριστης πληροφορίας. Και σίγουρα η τηλεόραση χαλάει μπόλικο χρήμα στην προσπάθειά της να επιβοηθήσει το θεάρεστο έργο της ακατάπαυστης πολτοποίησης εγκεφάλων.
Σας μεταφέρω αυτούσια τα συγκλονιστικά αποφθέγματα του αρχιμανδρίτη Ιερόθεου Αργύρη, όπως φιλοξενούνται σε σχετική συνέντευξη στο ίδιο τεύχος της εφημερίδας. Ο λόγος περί ομοφυλοφιλίας (και διευκρινίζω για άλλη μια φορά ότι αναφέρομαι στο συγκεκριμένο θέμα ως ένα επίκαιρο δείγμα απλώς της ανθρώπινης ηλιθιότητας, και μάλιστα σε καιρούς που στην κυριολεξία ο κόσμος καίγεται –και κάτι άλλο, προφανώς, πλέκει κοτσιδάκια...). Λέει, λοιπόν, ο σεβαστός κύριος (τα πλάγια γράμματα δικά μου):
«Η ομοφυλοφιλία δεν είναι ασθένεια». Αμέσως παρακάτω αλλάζει γνώμη: «Είναι μια πρόσθετη κατάσταση στον άνθρωπο έξω από τη φύση, όπως είναι η γρίπη και ο καρκίνος. Κανείς δεν γεννήθηκε με γρίπη ή καρκίνο. Κανείς δεν γεννήθηκε με ομοφυλοφιλία.» Συνεχίζει ακάθεκτος: «Αυτή προήλθε πάντοτε από σεξουαλική παρενόχληση στην παιδική ηλικία». Για να μην σας κουράσω με τα υπόλοιπα, τελειώνω παραθέτοντας την μεγαλειώδη κατακλείδα της μίνι επιστημονικής ανάλυσης του ιερωμένου: «Και για να τελειώνουμε με αυτή την υπόθεση: όλοι οι ομοφυλόφιλοι έχουν μόνο πατρικά ή μητρικά κύτταρα.»
Προσωπικά, θα ήθελα αρχικά να εκφράσω τον απεριόριστο θαυμασμό μου για τον αρχιμανδρίτη. Ο άνθρωπος τα σπάει στην κυριολεξία, σαρώνοντας κάθε λογική σκέψη και επιχειρηματολογία, ασελγώντας ασυστόλως επί επιστημονικών εννοιών των οποίων την βασική έστω ερμηνεία πολύ αμφιβάλλω ότι γνωρίζει. Αναρωτιέμαι δηλαδή δικαίως εάν δεν χρειάζεται κάποια στοιχειώδης έστω μόρφωση προκειμένου να ανέλθει κανείς στην ιεραρχία, έστω και αν πρόκειται για την ιεραρχία του κλήρου. Αλλά προφανώς διερωτώμαι αδίκως, διότι ως γνωστόν η ευρύτερη αγραμματοσύνη συνυπάρχει συχνότατα με τους πανεπιστημιακούς τίτλους.
Προτείνω, πάντως, να θεσμοθετηθεί ειδικό βραβείο Νόμπελ γενικών επιστημών, που θα περιλαμβάνει την ψυχολογία, την ψυχιατρική, την κοινωνιολογία, την ιατρική και την γενετική, και να απονεμηθεί το συντομότερο δυνατόν στον κύριο Ιερόθεο. Το δικαιούται ο άνθρωπος, μιας και κατόρθωσε το ακατόρθωτο, να συνοψίσει δηλαδή σε δέκα γραμμές επιστημονικά δεδομένα τόσων κλάδων διατυπώνοντας το δικό του δόγμα περί ανθρώπινης σεξουαλικότητας.
Διατηρώ την ελπίδα ότι θα αξιωθώ να συναντήσω κάποτε τον κύριο Ιερόθεο και να ζητήσω, όχι βέβαια την ευλογία του, αλλά αυτόγραφο επί της επίμαχης σελίδας της εφημερίδας την οποία και φυλάσσω ως κόρην οφθαλμού. Μέχρι τότε, σκοπεύω να τυπώσω μπλουζάκι με την φωτογραφία του και την επιγραφή “Hierotheus, I love you” και να κυκλοφορώ με αυτό στο Γκάζι μοιράζοντας στους αμαρτωλούς θαμώνες των gay bars προκηρύξεις που θα γράφουν, με βυζαντινή γραμματοσειρά, «έχεις μόνο πατρικά ή μητρικά κύτταρα, μετανόησε». Προτρέπω μάλιστα τους αναγνώστες του blog να πράξουν το ίδιο, τουλάχιστον μέχρι να τιμηθεί ο κύριος αρχιμανδρίτης σε διεθνές επίπεδο για την άνευ προηγουμένου κοινωνικό-ψυχολογικό-ιατρικό-θεολογική συμβολή του.
Βοήθειά μας...
Υ.Γ.:Τα εικονιζόμενα κομοδίνα συνοδεύονται από εξωτερική πηγή φωτός (πορτατίφ). Αυτά στα οποία αναφέρομαι, δυστυχώς, υπολείπονται ακόμη και της ασθενούς φεγγοβολής ενός σπίρτου. Εκτός κι αν μπορούμε να κάνουμε λόγο για σκοταδιστικά φώτα...
[Μην κοιτάτε που κάνω πλάκα. Όταν είπα στην αρχή ότι με κάτι τέτοια φοβάμαι, το εννοούσα. Ο Νάρκισσος, βέβαια, που ως προ πολλού πνιγμένος δεν φοβάται τίποτα παρά μόνον τη λήθη, γελάει. Και γίνεται ακόμη πιο όμορφος, έτσι όπως τινάζει τις βρεγμένες μπούκλες του και ξαναβουτάει στα νερά του.]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου