Από μία άποψη, ο κατακερματισμός της θα μπορούσε να αποδειχθεί ευεργετικός ή, τουλάχιστον, σε κάποιο βαθμό παρηγορητικός. Υπήρχε, εννοώ, κάποια βασιμότητα στην υπόθεση πως, καθώς το σώμα λιγόστευε, θα λιγόστευε ενδεχομένως και η οδύνη. πως μικρότερη επιφάνεια σάρκας θα επέσυρε ίσως μικρότερη ποινή. Διότι, αν μη τι άλλο, η σαρκική προέλευση του επίμονου άλγους τής ήταν απολύτως ξεκάθαρη –το ίδιο και ο χαρακτήρας της ποινής.
Της άρεσε, λοιπόν, να φαντασιώνεται ενίοτε μια ραγδαία επιτάχυνση της ήδη εξελισσόμενης σωματικής της αποσυνθέσεως, ως νοσηρή αλλά δυνάμει τελεσφόρο εκδοχή της τόσο απαραίτητης παραμυθίας. Ασφαλώς, η διάλυση επιβαλλόταν να είναι απολύτως πλήρης. τα παραμικρά υπολείμματα δερματικού ιστού δεν αποκλείεται να επανέφεραν τον έρωτα, ακυρώνοντας το παυσίπονο εγχείρημα στο σύνολό του.
Η πραγματικότητα, ωστόσο, παρέμενε πεισματικά διαφορετική: η ακούσια (αν και επιθυμητή) διαδικασία αυτοαναίρεσης εξακολουθούσε να συντελείται με ρυθμούς απελπιστικά βραδείς. Ο καθρέφτης επέμενε να πιστοποιεί κάθε πρωί την ατελή μεν, αδιαφιλονίκητη δε ύπαρξη δύο οφθαλμών, δέκα δακτύλων κι ενός μεστού εφιαλτών υπογαστρίου.
Δεδομένης της συνεχιζόμενης υπάρξεώς της, η διαχείριση του άλγους όφειλε να αλλάξει κατεύθυνση. Έτσι, κατέφυγε στον λεπτομερή σχεδιασμό των ελάχιστων προσωπικών στιγμών, επιστρατεύοντας ερωτικές λεπτομέρειες σκηνοθετικής υφής που θα μπορούσαν, ίσως, να επιτύχουν μια κάποια μορφή παράτασης - ανάλογης με την επισφαλή διαιώνιση κλασμάτων του δευτερολέπτου στις δεκάδες κορνίζες που κοσμούσαν τους τοίχους της κρεβατοκάμαρας.
Η επιδιωκόμενη αναβάθμιση της εναπομείνασας ερωτικής ζωής έτυχε ευνοϊκής αποδοχής, ως αντιστάθμισμα, πιθανόν, της χρονικής σπανιότητας των ηδονών. Τα όποια φθαρμένα εσώρουχα εξοστρακίστηκαν για να αντικατασταθούν από άλλα, σαφώς ελκυστικότερα. Τα σεντόνια διαλέγονταν απαραιτήτως σε βαθυκόκκινες αποχρώσεις, ο φωτισμός του δωματίου παρέμενε σκοπίμως χαμηλός. Τα χάδια παρατείνονταν έως εξαντλήσεως, και οι εκατέρωθεν οργασμοί πολλαπλασίασαν γνησίως την ποιότητα και τις εντάσεις τους. Βαθμιαία, οι συνευρέσεις τους μετατράπηκαν τεχνηέντως σε μιαν εξαίσια αλληλουχία από φωτογραφικά στιγμιότυπα.
Εκείνο που αμφότεροι αγνοούσαν, ήταν ο κίνδυνος εγκλωβισμού εντός των αρνητικών.
4 σχόλια:
῾Ωραία εἶναι ἡ ρεαλιστικὴ διαχείριση τοῦ ἄλγους˙ μὲ τοὺς ὀργασμούς, ξεχνᾶ κανεὶς τὰ ἐπικείμενα καὶ ἀπωθεῖ τὰ ἐνεστῶτα.
Και τα παρελθόντα;
Τὰ παρελθόντα εἶναι, δυστυχῶς, πάντα παρόντα.
Ως συσσωρευμένες "αναπηρίες", όπως τόσο εύστοχα το θέσατε στο κείμενο σας...
Δημοσίευση σχολίου