Σούπερ ζωδιακό αφιέρωμα: άνδρες καρκίνοι (και πώς να σας παλέψουν οι άλλοι)

Ο Νάρκισσος, ορμώμενος από το φανταστρουμφικό ποστ της Μ, και διαπιστώνοντας για άλλη μια φορά την τρομακτική του πλέον ικανότητα να αναγνωρίζει από χιλιόμετρα το συγκεκριμένο είδος, αποδεχόμενος δε τη βαρύτατη ηθική του υποχρέωση να μοιραστεί με την ανθρωπότητα τη βαθιά του γνώση περί του θέματος, παραθέτει το ακόλουθο βαθυστόχαστο πόνημα.

Πώς σας αναγνωρίζουμε:
Όχι, δεν χρειάζεται να μας πείτε την ημερομηνία γέννησής σας. Είναι αυτή η αλλόκοτη αύρα που σας περιβάλλει, αυτό το μοναδικό κράμα ευαισθησίας, μίρλας, γκρίνιας και παράνοιας, που κάνει τους μυημένους να σας αναγνωρίζουν διαισθητικά προτού καλά-καλά ανοίξετε το στοματάκι σας. Είστε στάνταρ, με τον άλφα ή βήτα τρόπο, καλλιτεχνική και κουλτουριάρικη φύση. Διαβάζετε πολύ (συνήθως παρανοϊκά πράγματα), βλέπετε ταινίες (πάντα παρανοϊκές), ακούτε περίεργες μουσικές. Ανατρέπετε όλους τους νόμους της ψυχοσύνθεσης των δύο φύλων, που θέλουν τους άντρες simple-minded και τις γυναίκες άπατα πηγάδια υπαρξιακών προβληματισμών. Είστε ολόκληροι ένας μεγάλος υπαρξιακός προβληματισμός, μια διαρκής αγωνία, μια υποβόσκουσα κατάθλιψη. Διασκεδάζετε με έναν εντελώς δικό σας τρόπο, που όσοι δεν σας γνωρίζουν καλά αδυνατούν συνήθως να αναγνωρίσουν ως διασκέδαση (λίγοι θα υποπτευθούν, λόγου χάρη, ότι στον καναπέ του κλαμπ όπου έχετε καταρρεύσει αμίλητοι, και ακινητείτε επί ώρες ατενίζοντας το κενό, περνάτε πραγματικά μια χαρούλα• αν και δεν αποκλείεται να πεταχτείτε και σαν ξεβιδωμένα πάνω και να χορέψετε μέχρι πρωίας, βγάζοντας κατά διαστήματα περίεργες κραυγές). Η ζωή είναι άδικη μαζί σας, σκληρή, άπονη και κακούργα. Είστε μόνοι, κανείς δεν σας καταλαβαίνει (εξαιρούνται οι φίλοι-σύντροφοι που περιγράφονται παρακάτω και οι οποίοι χαρακτηρίζονται από ανάλογα συμπτώματα παράνοιας, αλλιώς θα έτρεχαν μακριά σας να σωθούν). Οι προθέσεις σας διαρκώς παρεξηγούνται, αφού σπανίως μπαίνετε στον κόπο να εκπέμψετε κοινώς κατανοητά σήματα, αλλά πιστεύετε ακράδαντα ότι οι άλλοι πρέπει να μαντεύουν με κάποιο τρόπο αυτά που κρύβετε στο βάθος του μυαλού σας. Έχετε χάσει άπειρες ευκαιρίες στη ζωή σας, γιατί μέχρι να τελειώσετε το διαλογισμό σας περί του αν είναι καλύτερα να δράσετε με τον τρόπο άλφα ή τον τρόπο βήτα το πουλάκι έχει πετάξει, κι εσείς έχετε πιθανότατα εξαντληθεί από τη διανοητική υπερπροσπάθεια• κατόπιν, εξαντλείστε ακόμα χειρότερα αναλύοντας για ώρες/μέρες/χρόνια/δεκαετίες το γιατί πράξατε όπως πράξατε (ή μάλλον το γιατί δεν πράξατε όπως δεν πράξατε) στη συγκεκριμένη περίπτωση. Είστε υποχόνδριοι. Τρώτε συχνότατα αναίτιες φρίκες για την υγεία σας, πιστεύετε ότι πάσχετε από κάτι απίθανο, ότι επίκειται το τέλος σας, σηκώνετε μοϊκάνα, αλλά κατά βάθος ηδονίζεστε με την ιδέα ότι κάτι μπορεί να έχετε. Είστε επιρρεπείς στο αλκοόλ και τις καταχρήσεις γενικά (και μετά ξαναφρικάρετε για την υγεία σας που, αν και θαυμάσια, εσείς πιστεύετε ότι έχει πάρει την κατιούσα). Είστε ανασφαλείς. Ζηλεύετε φρικτά. Υποφέρετε πάρα πολύ συχνά –και πώς να μην υποφέρετε, μέσα στη σκληρή κακούργα κοινωνία, με τους σκληρούς κακούργους ανθρώπους που σας περιστοιχίζουν;


Οι φίλοι σας:
Κατά πάσα πιθανότητα, κάνετε χωριό με τα νερά, που κουβαλάνε την ίδια τρέλα. Βέβαια, άλλο άνδρα καρκίνο δύσκολα θα ανεχθείτε στο περιβάλλον σας, γιατί θα ενώσετε τις δυστυχίες και τους προβληματισμούς σας και θα σας πέσει βαρύ το πακέτο –το χειρότερο, θα κλέβει την προσοχή από εσάς διεκδικώντας για τον εαυτό του την αμέριστη συμπαράσταση, κατανόηση και συμπάθεια του περίγυρου. Μάλλον τους αποφεύγετε από ένστικτο αυτοσυντήρησης καθώς, στη θεωρητική περίπτωση που θα κολλούσατε με ομοιοπαθή, θα ακινητούσατε επί αιώνες στον ίδιο καναπέ αναλύοντας τα μυστήρια της ζωής, του σύμπαντος και της δαιδαλώδους ψυχοσύνθεσής σας, μέχρι να βρουν οι αρχαιολόγοι τους σκελετούς σας δίπλα-δίπλα μισό εκατομμύριο χρόνια μετά. Πιθανότατα δεν το έχετε συνειδητοποιήσει, αλλά στο χειρότερό εφιάλτη σας μετοικείτε στο φανταστικό χωριό που κατοικείται αποκλειστικά από ομοίους σας, και φρικάρετε χειρότερα και από τον Καλαμάρη στο γνωστό επεισόδιο του Μπομπ Σφουγγαράκη. Κολλάτε ακαριαία με ψαράκια και σκορπιούς (θηλυκού κατά προτίμηση γένους, ώστε να έχουν και την ανάλογη δόση μητρικής τρυφερότητας απέναντί σας• εξάλλου, η προαναφερθείσα δαιδαλώδης ψυχοσύνθεση προσομοιάζει από μόνη της στη γυναικεία ψυχολογία), που συμμερίζονται όπως είπαμε την τρέλα σας και γουστάρουν μαζοχιστικά τις επανειλημμένες γεωτρήσεις στα εσώψυχά σας (επί τη ευκαιρία, σκάβουν λίγο και στα δικά τους παρανοϊκά βάθη). Ιδίως με τις σκορπίνες έχετε μια αυτόματη έλξη, γιατί πάσχουν από τα σύνδρομα τα-έχω-φιλοσοφήσει-όλα και εγώ-θα-σώσω-τον-κόσμο-και-σένα-μαζί, και μπορούν να σας ακούν αγόγγυστα για χίλιες ώρες και να σας συζητάνε για άλλες τόσες (για να μην πούμε και ότι, ως γνήσια ναρκισσιστικά όντα που είναι, κολακεύονται και οι ίδιες αφάνταστα από το ενδιαφέρον που τους δείχνετε). Όλοι οι υπόλοιποι άνθρωποι θέλουν να σας σκοτώσουν, ή έστω να τρέξουν έντρομοι μακριά σας για να γλιτώσουν.

Οι ερωτικοί σας σύντροφοι:
Παρομοίως. Κατά 99%, τα έχετε με καρκίνο, ιχθύ ή σκορπιό. Με τους ιχθείς είναι το συνηθέστερο και πλέον ευτυχές ταίριασμα, γιατί είναι ανεκτικοί μέχρι αηδίας και πονοψυχιάρηδες και θα σας ανεχθούν/συμπαρασταθούν/χαρίσουν τη ζωή στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων. Αν ερωτευτήκατε σκορπίνα, πράγμα επίσης πολύ πιθανό για τους λόγους που προαναφέραμε, προσέχετε γιατί είναι σχεδόν βέβαιο ότι κάποια στιγμή θα σας σκοτώσει, ή έστω θα σας χτυπήσει πολύ άσχημα, ή τέλος πάντων ο έρωτάς σας θα λήξει άδοξα κάποια μέρα που εσείς θα θέλετε αγκαλιά και συζήτηση για τη σχέση σας μετά το σεξ κι εκείνη θα σας ρίξει μια μούτζα και θα τρέξει αλλόφρων στο σαλόνι να πιει μπύρες και να κοιμηθεί μουρμουρίζοντας χριστοπαναγίες. Όλοι οι υπόλοιποι σύντροφοι θα σας πληγώσουν ανεπανόρθωτα.

Πώς σας αντέχουμε:
Με αμέριστη υπομονή, αγάπη, στοργή, προδέρμ και πατ-πατ στο κεφαλάκι. Βασικά, αν δεν σας έχουμε σκοτώσει εξαρχής και σας συναναστρεφόμαστε, σας λατρεύουμε και δεν κάνουμε χωρίς εσάς. Είστε, πώς να το κάνουμε, ενδιαφέροντες και γοητευτικοί (κατά πάσα πιθανότητα είμαστε μάλλον γυναίκες που το πιστεύουμε αυτό, τα κλασικά αρσενικά όντα παίζει να θέλουν να σας πυροβολήσουν, ή απλά αποκοιμιούνται αλλάζοντας κανάλια ενώ τους εξιστορείτε τα βάσανά σας ή τον ψυχαναλυτικού τύπου προβληματισμό που σας γεννήθηκε καθώς παρακολουθούσατε το πέταγμα μιας πεταλούδας κοντά στη φλόγα ενός κεριού ή κάτι παρόμοιο). Μαθαίνουμε να μη θεωρούμε ψυχασθενική οποιαδήποτε συζήτηση. Σας ποτίζουμε, πίνουμε κι εμείς μαζί σας και εν τέλει περνάμε τζάμι (και ξερνάμε, παρέα ή χώρια, τις πρώτες πρωινές ώρες). Προσέχουμε τι σας λέμε, γιατί δεν αποκλείεται να σας γεννήσει κάποιο καινούριο βασανιστικό ερώτημα στον εγκέφαλό σας, που θα σας κρατήσει άυπνους για τρία βράδια στη σειρά και πιθανόν να θέλετε να σας το λύσουμε δέκα χρόνια μετά, που εμείς δεν θα θυμόμαστε καν για ποιο πράγμα μιλάτε. Δεν παρεξηγούμε όταν κάνετε μισή χιλιετία να δώσετε σημεία ζωής, το ξέρουμε ότι στο βάθος του μυαλού σας μας αγαπάτε και μας σκέφτεστε. Τέλος, επισκεφτόμαστε ψυχίατρο (αν δεν το κάνετε ήδη εσείς), γραφόμαστε σε κάποιο group therapy, προμηθευόμαστε καλά ψυχοφάρμακα.


(τέρας, αν το διαβάσεις, μην μείνεις άυπνος, και στείλε μου φιλάκια)