Κυριακή 12 Φεβρουαρίου 2017

travel for fun

Άργησε ωστόσο να καταλάβει πως τα γεγονότα είχαν προκαλέσει το σταμάτημα του εσωτερικού της χρόνου, που ακινητούσε πλέον ως μεσίστιος Ιούνιος απαστράπτων, και σε εξαιρετικές μονάχα περιπτώσεις δεχόταν να προοδεύσει, ελάχιστα πάντα, ένα λεπτό, μια ώρα ή, το περισσότερο, μια ημέρα τη φορά. Μοιραία λοιπόν την προσπερνούσαν οι εποχές, οι ημερομηνίες, ο χρόνος των άλλων· ερμητικά προφυλαγμένη από τη ροή των συμβάντων, επιβίωνε με μικρές δαγκωματιές σ’ ένα φανταστικό παρελθόν κι ένα εμβρυώδες μέλλον, οι αναμνήσεις των οποίων (κατασκευασμένες ή όχι, αδιάφορο), απολύτως δικαιωματικά της ανήκαν. Την τρόμαζαν, πάντως, οι πιθανές επιπτώσεις αυτής της ιδιωτικής στασιμότητας· το ενδεχόμενο, επί παραδείγματι, η ίδια να φθειρόταν στο εξής με ρυθμούς εξαιρετικά αργούς, παρατηρώντας τους οικείους της να παραδίδονται στην προβλεπόμενη επέλαση των ηλικιών τους· ή το ακριβώς αντίθετο, να βάραιναν δηλαδή πολλαπλάσια πάνω της τα μεγάλα διαλείμματα του χρόνου που το μέσα της επέμενε ν’ αγνοεί ως άχρηστα αντικείμενα στοιβαγμένα σ’ ένα κλειστό ντουλάπι, από τα οποία ήταν απλώς δύσκολο πρακτικά ν’ απαλλαγεί ολοκληρωτικά κανείς· και να γερνούσε αστραπιαία (ενάντια σε κάθε φυσικό νόμο προς την αντίστροφη κατεύθυνση) μεταξύ ευσταλών συγγενών και θαλερών φίλων.

Δεν υπάρχουν σχόλια: