Τρίτη 2 Σεπτεμβρίου 2008

Απολογισμός

Το βράδυ κοιμήθηκα με κουβερτούλα. Πολύ θα ήθελα και τη γάτα (που εκτίμησε την κουβερτούλα και ήρθε στο κρεβάτι, τα σκέτα σεντόνια δεν της αρέσουν), αλλά εκείνη την έκανε μετά από λίγο. Η κουβέρτα, ευτυχώς, αποφάσισε να μείνει –όχι τίποτα άλλο, αλλά η πολλή μοναξιά μου φέρνει εφιάλτες.

Και η αλλαγή των εποχών, επίσης. Μην φανταστείτε πως μελαγχόλησα που φεύγει το καλοκαίρι και τα λοιπά, άλλωστε δεν ήταν και το καλύτερο της ζωής μου, νομίζω ανακουφίζομαι που φεύγει και δεν θα σκάω μέσα στο σπίτι χωρίς air-condition. Απλώς, είναι ένας τρόπος να συνειδητοποιώ τον καιρό που περνάει, ξέρετε, ρίχνω μια ματιά στην χρονική πραγματικότητα (λέει να το κάνεις πού και πού, όσο τρομακτικό κι αν είναι). Πού φθάσαμε, πού ακριβώς είμαι, τι έπεται –όσο μπορεί κανείς να προβλέψει, εννοείται.

Λοιπόν, οι φήμες με θέλουν να πλησιάζω επισήμως τα 25, πολύ μικρή για ρυτίδες, πολύ μεγάλη για τρέλες, κακός συνδυασμός, να μην ξέρεις τι ακριβώς πρέπει να κάνεις, προς τα πού να γείρεις, 20+ ή 30- ; Κρέμα ματιών, ας πούμε, να βάζω ή να μη βάζω; Πάντως για να φοβάμαι το σκοτάδι είμαι σίγουρα πολύ μεγάλη. Και για ν’ αλλάξω επαγγελματικές κατευθύνσεις, επίσης, είναι αργά. Πιθανόν να είναι αργά και για ένα piercing ακόμη που ήθελα, το σκέφτομαι κι ανατριχιάζω, πώς στο διάβολο τις έκανα τις τρύπες μερικά χρόνια πριν και δε μ’ ένοιαζε; Επίσης υποθέτω είναι αργά να εξελιχθώ πραγματικά σε ο,τιδήποτε κατά καιρούς σκέφτηκα πως θα μπορούσα ίσως να πάρω στα σοβαρά, σχέδιο, μουσικές, διάφορα τέτοια που όπως όλοι λένε δεν έχουν ψωμί, ε, καλά, πήγα στη Νομική, δεν έχει ιδιαίτερη διαφορά, δουλειά πάλι δεν έχω, δεν πήγα ποτέ να βγάλω την άδεια, τι να την έκανα, πυροβολήστε με καλύτερα αλλά μην με βάλετε να παριστάνω το δικηγόρο.

Ερασιτέχνης σε όλα, λοιπόν. Κι ας με έχουνε οι φίλοι για τη «φιλόλογο» της παρέας, ούτε αυτό δεν είμαι. Έστω. Περιμένω να γίνω δημόσιος υπάλληλος, αν περάσω στο διαγωνισμό, αν δεν περάσω θα βρω δουλειά και θα περιμένω να περάσω στον επόμενο διαγωνισμό, έχω πάθει ανοσία στο διάβασμα, και στην ιδέα επίσης ενός γραφείου σε δημόσια υπηρεσία, εντάξει, μην φανταστείτε πως ονειρευόμουν να γίνω αστροναύτης, θα επιζήσω. Πάντως η προοπτική του δημοσίου, υποθέτω, με καθιστά αυτομάτως πολύ μεγάλη και για τις μπλε ανταύγειες που ήθελα να κάνω και λυπόμουνα πάντα τα λεφτά, πάνε σε υπουργείο με μπλε ανταύγειες; Δεν πάνε.

Είμαι πολύ μικρή για να κάνω παιδιά, όλοι συμφωνούν, εγώ πάλι νομίζω πως είμαι ήδη μεγάλη, δεν ξέρω, τα ’χω θαλασσώσει σ’ αυτό το θέμα, δεν έχω ιδέα. Είμαι πολύ μικρή για αυτά που γράφω, μου λένε κατά καιρούς, άντε να τους εξηγήσεις πως έχουν λάθος, αυτά τα «ώριμα» που λένε τα ’γραφα στα δεκάξι, μετά την έχασα τη μπάλα, πού να ξαναβρείς ορίτζιναλ απελπισίες.

Τέλος πάντων. Φτάνει με τις ηλικίες. Τι αναμένεται, πέραν της επιτυχίας ή αποτυχίας στο ξεκίνημα της δημοσιοϋπαλληλικής μου σταδιοδρομίας; Ο άντρας μου φεύγει φαντάρος, ωραία μαλακία κι αυτή, μετά τα νυχτερινά το κωλόνησο, τουλάχιστον έχω συνηθίσει στις απουσίες, θα τη βγάλω καθαρή φαντάζομαι. Είπαμε, έρχεται και χειμώνας και θα ’ρχεται η γάτα στο κρεβάτι. Κι εγώ θα έχω καινούριες εμπειρίες, κάπου θα δουλεύω, δημόσιο ή αλλού, θα προσπαθήσω να προσαρμοστώ σ’ ένα περιβάλλον κι ως συνήθως θα αποτύχω, με τις γυναίκες δεν κολλάω, με τους άντρες επιβάλλεται να κρατάς πισινή, γενικά η κοινωνικότητά μου είναι λιγάκι γάμησέ τα, τι να κάνω, θέλω την ησυχία μου, κι οι φίλοι μου περιέργως επιλέγουν άλλα μέρη της χώρας για να ζήσουν, ή σε κάθε περίπτωση έχουν άλλους ρυθμούς, οι σχέσεις εξ αποστάσεως και δια msn είναι το καλύτερο ενδεχόμενό μου πλέον.

Αυτά. Στο σπίτι το καμπανάκι σημαίνει «τέλος εποχής», η αδερφή μου ήδη έφυγε, εγώ αισίως φεύγω του χρόνου, άτσαλη κατάσταση, οι γονείς γαντζώνονται πάνω μου υστερικά, εγώ νιώθω πως ήδη δεν ανήκω πια εδώ, το δωμάτιό μου φαντάζει απομεινάρι ενός αναίτια παρατεταμένου παρελθόντος, οι κούκλες μου ακόμη στα ράφια, ο κολλητός μου απ’ το λύκειο στη φωτογραφία, έχω καμιά επταετία να τον δω, μπορεί και να ’χει πέσει τόσο στην πρέζα που να μην με θυμάται καν, οι κασέτες μου σε χάρτινα κουτιά από γόβες που αγόρασα πολύ μετά που τα κασετόφωνα έγιναν μουσειακό είδος, και να βρω κασετόφωνο πολύ αμφιβάλλω αν θα παίζουν ακόμη καλά, δεν πειράζει, έχω άπειρα γίγα mp3, προσαρμόστηκα αναγκαστικώς, έκοψα και την αλληλογραφία, με περνούσανε οι άλλοι για τρελή, στείλε e-mail ρε άρρωστη, χώθηκα λοιπόν επιτυχώς στην τεχνολογία, έμαθα να στέλνω e-mail, δεν μπορώ να γράψω μου λείπεις σε arial γραμματοσειρά, έπαψα να το γραφω, είναι πιο εύκολα έτσι, οι λέξεις που δεν αρθρώνονται δεν υπάρχουν, ξεχνιέσαι, ναι, είναι σαφώς καλύτερα, τελικά πολύ τα εκτιμώ στην πορεία τα νέα μέσα, δε βλέπετε, άνοιξα και μπλογκ, ας διαβάζει όποιος θέλει, στις λογοτεχνικές κλίκες δεν κολλάω ούτως ή άλλως, εξαιρετική η συλλογή σας δια τηλεφώνου, θερμά ευχαριστώ για την κριτική σας στο τάδε περιοδικό, κι από κοντά να σε κοιτάνε σαν δαιμονισμένη λόγω ηλικίας ή γιατί δεν φοράς γυαλιά σαν φοιτήτρια θεολογίας, άι σιχτίρ, το πήρα απόφαση πως δεν πολυκολλάω πουθενά, ανέκαθεν, οι κυριλέ μ’ έβρισκαν φρικιό, τα φρικιά μ’ έβρισκαν κυριλέ, τα κορίτσια κάφρο και τ’ αγόρια κορίτσι, μπερδεύτηκα στο τέλος κι εγώ, τα παράτησα, ό,τι καταλάβει καθένας, στην τελική ποιος ενδιαφέρεται να ξέρει, και γιατί θα ’πρεπε.

Άλλο ένα καλοκαίρι πίσω μου.

14 σχόλια:

Masterpcm είπε...

Καλώς ήλθες στην πραγματικότητα.

Spitogata είπε...

Είσαι στην καλύτερη ηλικία για όλα.
Τα 25 είναι μαγικά.
Ώριμη στο νου, νέα στην κοψιά και γενναία στην καρδιά.

Τι να πω και εγώ που στα 30+ θέλω τατουάζ?

Φιλιά αντικοινωνικά!

Νάρκισσος είπε...

Αχ κι εγώ θέλω!!! (δηλαδή ο άντρας μου θέλει οπότε κάνει το ίδιο). Να κάνεις, να κάνεις, να πάμε παρέα από χειμώνα!!! φιλιά

just me είπε...

Το να φοβάσαι το σκοτάδι είναι γονιδιακό και όχι θέμα ηλικίας (και με παρηγορεί να πιστεύω ότι είναι αρετή ξεχωριστών ανθρώπων).
Για την κρέμα ματιών συμβουλέψου αισθητικό ή δερματολόγο, όχι το ημερολόγιο.
ΑΛΛΑ, ΠΡΟΣ ΘΕΟΥ, MHN ΑΦΗΣΕΙΣ ΚΑΝΕΝΑ ΚΑΙ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ ΝΑ ΣΕ ΠΕΙΣΕΙ ΟΤΙ ΕΙΣΑΙ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΤΡΕΛΕΣ ΛΑΧΤΑΡΑ Η ΨΥΧΗ ΣΟΥ! ΠΟΤΕ!!!

(κι άμα σου το παίξουνε "είμαστε μεγαλύτεροι και ξέρουμε", πες τους πως αυτά στα 'γραψε κάποια 2Χ25, που της ράγισες την καρδιά με το κείμενό σου, αλλά με την καλή έννοια, που λένε...)
:)))

Νάρκισσος είπε...

just me: Σ' ευχαριστώ, μ' εκανες και χαμογέλασα.

SUN W KNIGHT είπε...

Οι ερασιτέχνες συνήθως αποφεύγουν τους απολογισμούς...

Νάρκισσος είπε...

Να υποθέσω τότε πως τυγχάνω ερασιτέχνης ακόμη και στον ερασιτεχνισμό μου...

M είπε...

Καταραμένο κείμενο! Κατευθείαν εκεί που πονάει! Σε ορισμένα πράγματα που γράφεις, νόμιζα ότι μου μιλούσε ο καθρέφτης μου.

Καλό βράδυ

Υ.Γ. Δεν ξέρω αν σε παρηγορεί αλλά ούτε κι εγώ έβγαλα άδεια ασκήσεως επαγγέλματος. Με το ίδιο σκεπτικό. Και στην ίδια ηλικία.

Νάρκισσος είπε...

Εξακολουθούμε να ανακαλύπτουμε κοινά, αγαπητέ... :)

Πάντως για την άδεια δεν το έχω μετανιώσει και ούτε πρόκειται ποτέ, πιστεύω!

Νάρκισσος είπε...

Προς m : προφανώς, εκτός των άλλων, είμαι ΚΑΙ ερασιτέχνης blogger -μόλις συνειδητοποίησα ότι, λόγω κεκτημένης ταχύτητας, στην αμέσως προηγούμενη απάντησή μου απευθυνόμουν σε masterpcm...Τι να κάνω, μπερδεύτηκα με τα πολλά "M"!

Καλωσήρθατε λοιπόν, καλώς μας βρήκατε, σαν στο σπίτι σας, και συγγνώμη αν έξυσα πληγές...

υ.γ.: Περιμένω ακόμη με λαχτάρα
την κουκουβάγια, μάλλον πετάνε λίγο αργά...

M είπε...

Έλεγα κι εγώ... Αγαπητός; Μήπως όσα μου έλεγαν τόσα χρόνια ήταν ψέματα; Τζάμπα τα κραγιόν κι οι φούστες;

Καλώς σάς βρίσκω, όσο για την κουκουβάγια, αυτή τη στιγμή βρίσκεται πάνω από την Ισλανδία (έχει ένα μικρό πρόβλημα προσανατολισμού). Το τεχνικό team κάνει ό,τι μπορεί για να την επαναπροωθήσει στην πατρίδα.

Νάρκισσος είπε...

Καλέ, τι πήγα να κάνω η κακούργα, να σου δημιουργήσω κι εσένα κρίση ταυτότητας! Ξέχνα το, φτάνει και περισσεύει η δική μου (κατά την ετυμηγορία της ολομέλειας των φίλων,προεδρεύοντος του μέλλοντος συζύγου μάλιστα, είμαι γκέι άντρας παγιδευμένος σε γυναικείο σώμα.

Αυτό βέβαια θα σε παρακαλούσα να ΜΗΝ διαρρεύσει στους υποψηφίους, διότι μπορεί να τους δημιουργήσει ποικίλα δυσάρεστα ερωτηματικά...)

Unknown είπε...

δεν φοβάμαι τίποτα
δεν ελπίζω τίποτα
είμαι πίθηκος

Νάρκισσος είπε...

ofclubs, είσαστε πάντα μια αριστουργηματική πινελιά στα σχόλια!