α.
Αλίμονο αυτής της πόλης η ρυμοτομία
Πέραν αμφιβολίας στάθηκε μοιραία
Εννοώ
Τι φταίξιμο να ρίξεις και σε ποιον
Που ανάμεσα στα κτίρια το δρόμο χάσαμε
β.
Ουδέποτε διασταυρωθήκαμε δε νιώσαμε
Κάτω απ' την άσφαλτο το μαγικό σημείο
Πάντοτε ο χρόνος ως λαθεύει κι απομένουν
Ορφανεμένα βλέμματα στις κόγχες -α!
Θυμάσαι
Αιφνίδια κάποτε σαν σπαρταρά στην τσέπη
Τ' 'αγγιγμα που δεν πρόλαβες και χρόνια
Σαπίζει στην εξώπορτα -το ξέρεις
γ.
Κανείς δεν έφταιξε φριχτή μονάχα μια
Του περιβάλλοντος συνέπεια αναπόδραστη
7 σχόλια:
Θυμάται;
Δεν γνωρίζω.
Γνωρίζεις, γνωρίζεις..:))
Σε αφήνω στην ησυχία σου, μάλλον στα ηχεία σου.
Καλό βράδυ
Καληνύχτα.
Καλημέρα,
για να μην νομίζεις ότι συνομιλείς με ένα φλυτζάνι καφέ.
Για να είμαι ειλικρινής, νόμιζα ότι ήταν προφιτερόλ.
Σε κάθε περίπτωση, οι συνομιλίες με φλυτζάνια του καφέ δεν είναι πρωτόγνωρη εμπειρία για μένα. Ενίοτε συνομιλώ και με το ψυγείο μου.
Πάντως ναι η φωτογραφία είναι προτιμότερη :)
Καλύτερη ηφωτογραφία έ;
Κρίμα και μου άρεσε πιο πολύ το φλυτζάνι..:)
Δημοσίευση σχολίου