Δευτέρα 14 Ιανουαρίου 2008

Αντί εισαγωγής


Γεννήθηκα από σπόντα. Από γονείς που δεν με περίμεναν, σ' έναν κόσμο που με περίμενε ακόμα λιγότερο. Για τους γονείς μου, βέβαια, γνωρίζω πως χάρηκαν με την έλευσή μου. Όσο για τον κόσμο, δεν έχω την παραμικρή ιδέα.
Φαντάζομαι πως είναι αρκετά αλαζονικό ακόμη και το ν' αναρωτιέμαι σχετικά.

Μου έδωσαν ένα όνομα που για χρόνια δεν μπορούσα να προφέρω, εξαιτίας μιας επίκτητης ατέλειας της πρώτης οδοντοστοιχίας μου. Έτσι, είχα την τύχη να μπουσουλήσω την παιδική μου ηλικία υπό την προστασία μιας κατάδικής μου εκδοχής ανωνυμίας. Κατόπιν το πρόβλημα διορθώθηκε κι εγώ φορτώθηκα την ταυτότητά μου. Στα 14 έβγαλα μία και επισήμως. 'Εκτοτε την κουβαλάω πάντα μαζί μου, σαν σκονάκι σε διαγώνισμα, για την περίπτωση που ξεχάσω.


Γιατί πρέπει να σας πω ότι είμαι εξαιρετικά επιρρεπής στη λήθη. Ιδίως στην επιλεκτική. Ξεχνώ κατά συρροήν και με εξαιρετικές επιδόσεις. Προπονήθηκα αρκετά σ' αυτό το άθλημα κατά τη διάρκεια της υπερδιογκωμένης εφηβείας μου. Επί έναν αιώνα ή κάτι τέτοιο μ' έπαιρνε ο ύπνος με αυτοσχέδιες αντιμνημονικές ασκήσεις.


Παρ' όλα αυτά, θυμάμαι κάποια πράγματα απ' αυτήν την περίοδο. Παράτησα το ωδείο γιατί μισούσα το σολφέζ. Έκοψα τα μαλλιά μου δυο-τρεις φορές, τα ξαναμάκρυνα άλλες τόσες. Αγάπησα κάποιον και πηδήχτηκα με κάποιον άλλον. Σταμάτησα να βάζω ζάχαρη στο καφέ. Διαπίστωσα το αναπόφευκτο της αποτυχίας. Αυτά και κάτι άλλα ψιλά.


Ομολογώ πως νοσταλγώ κάπου-κάπου αυτό το νοικοκυρεμένο παρελθόν, όταν μπορούσα να αντιληφθώ με ασφάλεια το χρόνο βάσει της διαδοχής των σχολικών τάξεων, λόγου χάρη, ή των ετών που απέμεναν μέχρι την ενηλικίωση μου, ή της προσδοκώμενης αύξησης της καμπυλότητας του κορμιού μου. Ανασφαλή κριτήρια, θα μου πείτε, ιδίως το τελευταίο. 'Ομως ήταν κάτι. Σήμερα, χωρίς την βεβαιότητα που παρέχουν τα σημάδια μιας απτής εξέλιξης, ο χρόνος ξεγλιστρά ύπουλα. Ακόμη και τα καλοκαίρια μοιάζουν μεταξύ τους. Τα μολύβια μου σώνονται πριν το καταλάβω. Οι νύχτες μου μικραίνουν.


Παρέμεινα ηθελημένα μικρόσωμη, για να βολεύομαι πιο εύκολα στα ενδιάμεσα. Στα ενδιάμεσα του χρόνου εννοώ, των άλλων ή και του δικού μου κάποτε. Ένα ακόμη πλεονέκτημα των διαστάσεών μου, ασφαλώς, είναι το ότι μπορώ, με λίγη καλή θέληση, να κοιμηθώ κουλουριασμένη σε μια απλή καρέκλα. Ιδιότητα εξαιρετικά χρήσιμη όταν ταξιδεύεις κατάστρωμα, όπως καλά θα γνωρίζουν οι εραστές των αποστάσεων.

3 σχόλια:

Unknown είπε...

Epitelous pleon 8a anhkw ki egw epishma se kapoio fun club!! Pane oi ateleiwtes wres anoias kai plhkshs!! Twra nai,,, twra fantazoun ola diaforetika, ypo to fws ths anamonhs tou kainouriou sou post;)Pera apo thn plaka(gia thn anoia kai thn plhksh, afto me to fun club to enoousa, eimai poly syginhmenos)karagoustara!!! ksereis poios

Νάρκισσος είπε...

Ευχαριστώ πολύ για την υποστήριξη!
Και ναι, ξέρω σίγουρα ποιος...

Unknown είπε...

den hksera oti emfanizei to onoma mou :p