Εσύ είσαι στο facebook ;;;

Εγώ είμαι.

Μέχρι πριν λίγους μήνες, βέβαια, δεν γνώριζα καν την ύπαρξη της δημοφιλέστατης αυτής διαδικτυακής υπηρεσίας. Ο άντρας μου την ανακάλυψε, κατόπιν προτροπής ενός γνωστού, κι ενθουσιάστηκε που βρήκε ένα σωρό παλιούς φίλους του από τη Νάπολη. Εν συνεχεία, μύησε κι εμένα, που ενθουσιάστηκα με τη σειρά μου γιατί ανέκτησα επαφή με μια φιλενάδα από τα παλιά που σπουδάζει πλέον στο εξωτερικό και είχαμε χαθεί κάτι χρόνια. Εκπληκτικό!

Αποκτήσαμε, λοιπόν, ο καθένας μας, από ένα ωραιότατο προφίλ. Αναρτήσαμε φωτογραφίες με χαμόγελα crest, δηλώσαμε τον τόπο κατοικίας μας, την ακριβή ημερομηνία γεννήσεώς μας, το e-mail μας βεβαίως και διάφορα προσωπικά στοιχεία, κι αφεθήκαμε μακάριοι στη μαγεία της εικονικής παγκόσμιας παρέας.

Τρελή διασκέδαση! Μπήκαμε σε διάφορα groups που εξυμνούν από τον Iggy Pop μέχρι το σπιτικό μουσακά, απαντήσαμε σε χιλιάδες ερωτηματολόγια για να ανακαλύψουμε ποιος διάσημος δολοφόνος θα ήμαστε κι αν τη βρίσκουμε καλύτερα με doggy ή ιεραποστολικό. Στείλαμε χαριτωμένα μηνυματάκια σε κοινή θέα, προσφέραμε αφειδώς ανθοδέσμες, τούρτες, αρκουδάκια, ταρανδάκια και σφηνάκια από κάθε είδους ποτό. Αν μη τι άλλο, είναι και τζάμπα.

Και, φυσικά, κάναμε add ένα κάρο φίλους. Όχι μονάχα τους δυο-τρεις πραγματικούς που διαθέτουν κι εκείνοι προφίλ στο facebook, αλλά κι ένα σωρό άλλους, που υπό φυσιολογικές συνθήκες ούτε το όνομά τους δεν θα καλοθυμόμαστε αλλά λόγω της ευγενούς υπηρεσίας επικοινωνούμε πλέον τακτικότατα: δέκα φορές τη μέρα, ας πούμε, που μας στέλνουν κι από ένα request να υιοθετήσουμε ένα εικονικό βατράχι για να σώσουμε τα δάση του Αμαζονίου. Το τερπνόν μετά του ωφελίμου. Γελάτε; Δεν αστειεύομαι καθόλου. Ο άντρας μου, ας πούμε, που κανονικά συναναστρέφεται πέντε άτομα μάξιμουμ, αίφνης απέκτησε 59 φίλους , πρώην συμμαθητές ως επί το πλείστον από τα διάφορα σχολεία που έχει γυρίσει. Εγώ, πάλι, που συναναστρέφομαι στην πραγματικότητα ακόμη λιγότερους, απέκτησα μόλις μια δεκαπενταριά. Με τους δέκα από αυτούς έχω να πιω (κανονικό) καφέ πάνω από πενταετία, και ούτε προβλέπεται να ξαναπιώ –αλλά αυτό είναι μια ποταπή λεπτομέρεια.

Γιατί, όπως και να το κάνεις, είναι ευχάριστο. Ανοίγεις το προφίλ σου, τρως στη μάπα αυτό το “15 friends” και το θλιβερό αίσθημα μοναξιάς πάει περίπατο. Παίρνεις κι όλα αυτά τα virtual δωράκια που με τόση αγάπη σου στέλνουν όλοι και χαίρεσαι. Ή σκας στα γέλια με το απίστευτο χιούμορ του πράγματος. Να, προημερών για παράδειγμα ένας φίλος μού έστειλε μια virtual καπότα, στα πλαίσια πάντα κάποιου ευφυέστατου χιουμοριστικού application. Μπορείτε να σκεφτείτε τίποτα καλύτερο;

Μέχρι και το όποιο ίχνος ανασφάλειας εξαφανίζεται μέσω του facebook. Διότι η θαυμαστή υπηρεσία δεν δημιουργεί μονάχα νέες κοινωνικές σχέσεις, αλλά επικυρώνει περίτρανα και τις ήδη υφιστάμενες. “Τάδε is now friends with δείνα”, το γράφει ολοκάθαρα και το γνωρίζουν όλοι. Άρα ισχύει πέραν πάσης αμφιβολίας. Κι εγώ είμαι επισήμως engaged με το μέλλοντα σύζυγο, το γράφει το προφίλ μου και το προφίλ του. Έτσι, οι βέρες μας απέκτησαν επιτέλους διαδικτυακή διάσταση, να το βλέπουν οι επίδοξες αντίζηλοι και να ξέρουν ότι δεν τις παίρνει. Τι ανακούφιση!

Αλλά τα οφέλη της θαυμαστής υπηρεσίας δεν σταματούν εδώ. Το facebook μας προσφέρει τη μοναδική δυνατότητα να κάνουμε κοινωνικό αγώνα από την ασφάλεια του σαλονιού μας. Μήπως γελάτε πάλι; Λίγη σοβαρότης, παρακαλώ. Εγώ προσωπικά, από τότε που γράφτηκα στο facebook, έχω ξεσκιστεί στον κοινωνικό αγώνα, και με τον πλέον άνετο τρόπο μάλιστα. Πού να τρέχω τώρα σε πορείες σα μαλάκας, να τρώω τα δακρυγόνα στη μούρη, να με κυνηγάνε λυσσασμένοι ματάδες και χρυσαυγίτες κορίτσι πράμα, απαπαπαπά! Να, προχτές επί παραδείγματι, αραχτή σταυροπόδι με τη φραπεδιά μου ανά χείρας, έκανα join σε ένα σωρό causes: fight racism, support the separation of church and state, legalize gay marriage και άλλα πολλά. Μέχρι για την κλειτοριδεκτομή διαμαρτυρήθηκα. Αφήστε που έκανα και κάμποσους φίλους recruit για κάθε ένα από τα ευγενή διαδικτυακά ιδανικά μου. Α, παραλίγο να το ξεχάσω, υιοθέτησα κι εκείνο το βατράχι που σας έλεγα πριν (ή μήπως ήταν φάλαινα;) βοηθώντας με κάποιο τρόπο (τον οποίο δεν κατάλαβα ακριβώς αλλά δεν πειράζει) στη προστασία του Αμαζονίου. Και φυσικά όλοι οι φίλοι ξέρουν πόσο προοδευτικό άτομο είμαι, αφού το ιστορικό μου τους πληροφορεί λεπτομερέστατα για την ιντερνετική αγωνιστική μου δράση.

Έχω λοιπόν τη συνείδησή μου κάτι παραπάνω από ήσυχη: με βάση τις επιδόσεις μου στο facebook, η επαναστατική μου δραστηριότητα κάνει τον Τσε Γκεβάρα να φαίνεται φλώρος κονφορμιστής. Επιπλέον, η κοινωνικότητά μου βρίσκεται στα ύψη, στο σεξ είμαι βόμβα, και ταιριάζω απολύτως με τον άντρα μου σύμφωνα με το σχετικό quiz. Για να μην αναφέρω το γεγονός ότι οι περισσότεροι φίλοι μου πιστεύουν (στα σχετικά applications, πάντα) ότι είμαι beautiful, hot, sexy κι ένα σωρό άλλα υπέροχα πράγματα. Πείτε μου τώρα εσείς, αν τολμάτε, ότι δεν είμαι γαμώ τα άτομα ή ότι η μελλοντική μου ευτυχία δεν είναι μια βέβαιη υπόθεση.

Τα υπόλοιπα, τώρα, δεν είναι παρά ψιλά γράμματα. Το μόνο κακό είναι πως πρόκειται στην κυριολεξία για ψιλά γράμματα. Για το terms of use λέω. Ξέρετε, όλα αυτά που δηλώνουμε πάντα ότι συμφωνούμε χωρίς να τα πολυδιαβάσουμε, προκειμένου να απαντήσουμε στο πολυπόθητο ερωτηματολόγιο που θα μας αποκαλύψει σε ποιο κινηματογραφικό ήρωα αντιστοιχούμε και άλλα τέτοια. Για να μη σας κουράζω, σας παραθέτω copy-paste μερικά ενδιαφέροντα σημεία από ένα φετινό αρθράκι (του Ελεύθερου Τύπου , αν δεν κάνω λάθος):

Το facebook είναι η μεγαλύτερη φωτογραφική βάση δεδομένων που δημιουργήθηκε ποτέ.

Στους υπολογιστές του είναι αποθηκευμένες 2 δισεκατομμύρια φωτογραφίες, ούτε το σύστημα συνοριακών ελέγχων των ΗΠΑ δεν έχει τόσες. Μέχρι να διαβάσετε αυτήν την πρόταση στη βάση θα έχουν προστεθεί εκατοντάδες χιλιάδες φωτογραφίες. Κάθε μέρα 14 εκατομμύρια φωτογραφίες εμπλουτίζουν το φωτογραφικό άλμπουμ της υπηρεσίας. Η συντριπτική πλειονότητα των χρηστών έχει τοποθετήσει προσωπική φωτογραφία. Μπορεί να είναι και η δική σας κάπου εκεί, εν αγνοία σας και μάλιστα ταυτοποιημένη στο πρόσωπό σας. Πώς; Κάποιος φίλος σας «ανέβασε» φωτογραφία σας στο προσωπικό του άλμπουμ, χρησιμοποίησε τη δυνατότητα λεζάντας και έτσι όταν ο δείκτης του mouse περάσει πάνω από το πρόσωπό σας, αποκαλύπτεται και το όνομά σας.

«Όταν χρησιμοποιείτε το facebook ίσως δημιουργήσετε το προσωπικό σας προφίλ, σχέσεις, ανταλλάξετε μηνύματα και κάνετε χρήση των εφαρμογών του διοχετεύοντας προσωπικές πληροφορίες σε διάφορα κανάλια. Εμείς συλλέγουμε αυτές τις πληροφορίες για να σας προσφέρουμε εξατομικευμένες εφαρμογές». Τι μας λέει; Πως επεξεργάζονται προσωπικά στοιχεία. Το κάνουν όλοι, αλλά στο facebook οι χρήστες κάνουν μια καθημερινή online ψυχανάλυση καταθέτοντας τις προτιμήσεις τους ακόμα και για τα πλέον προσωπικά θέματα.

Παρακάτω: «Όταν τροποποιείτε τις προσωπικές πληροφορίες που έχετε διαθέσει, το facebook κρατάει αντίγραφο των προηγούμενων πληροφοριών για ένα εύλογο χρονικό διάστημα». Ευτυχώς, όμως, μας λέει πως πρέπει να έχουμε κατά νου ότι τα προσωπικά μας δεδομένα μπορεί να εκτεθούν σε κακόβουλα μάτια: «Δεν μπορούμε να σας εγγυηθούμε ότι τα προσωπικά σας δεδομένα δεν θα εκτεθούν σε μη εξουσιοδοτημένα άτομα. Αντιλαμβάνεστε και αποδέχεστε ότι ακόμα και αν διαγράψετε τις προσωπικές σας πληροφορίες, αυτές μπορεί να έχουν μείνει αποθηκευμένες σε σελίδες τρίτων».

Το καλύτερο; Αν, όμως, έχουμε να κάνουμε με εξουσιοδοτημένες κρατικές υπηρεσίες των ΗΠΑ, τότε το facebook θα χαρεί να εξυπηρετήσει:
«Χρησιμοποιώντας το facebook συμφωνείτε στη μεταφορά προσωπικών σας δεδομένων στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Μπορεί να υποχρεωθούμε να διαθέσουμε τα προσωπικά σας στοιχεία έπειτα από νομικές αιτήσεις ή δικαστικές αποφάσεις. Αυτό μπορεί να σημαίνει τη διανομή πληροφοριών σε τρίτες εταιρίες, δικηγόρους ή πράκτορες κυνερνητικών υπηρεσιών».

Θα μου πείτε τώρα, γιατί δεν έχω διαγράψει ακόμη το προφίλ μου; Κατ’ αρχάς, πολύ αμφιβάλλω αν κάτι τέτοιο είναι με την έννοια εφικτό. Αν δεν απατώμαι, πρόκειται απλά για απενεργοποίηση του προφίλ και τα προσωπικά μου στοιχεία θα διατηρηθούν από τους administrators άγνωστο για πόσο καιρό, γιατί όχι για πάντα. Εδώ και για τη διαγραφή του προφίλ ενός πεθαμένου, σύμφωνα με το παραπάνω διαφωτιστικό άρθρο, απαιτείται μια μπερδεμένη γραφειοκρατική διαδικασία. Αφήστε που θα παραμένω tagged σε φωτογραφίες που έχουν αναρτήσει φίλοι και τα λοιπά και τα λοιπά.

Στην πραγματικότητα, βέβαια, ο κύριος λόγος που δεν έχω «σβηστεί» από κει μέσα είναι o Brian. Ποιος είναι αυτός; Μα, φυσικά, το εικονικό μου pet, ένα μικρός πράσινος δράκος. Κάθε μέρα τον ταΐζω και παίζω μαζί του, κι αυτός με ανταμείβει με χαμόγελα και χαρούλες. Του έχω ιδιαίτερη αδυναμία και δεν μου κάνει καρδιά να τον χάσω.

Αφήστε που μπορεί να μου χρειαστεί κάποτε και η virtual καπότα. Διότι, να μου το θυμηθείτε, αργά ή γρήγορα το παραδοσιακό γαμήσι θα είναι passé.