Σεξ σε κονσέρβα

Ώρες και φορές έχω την αλλόκοτη αίσθηση πως ζούμε σε μια εποχή στην οποία όλα μας υπαγορεύονται. Από ποιον ακριβώς, δεν το έχω αντιληφθεί ακόμη. Πρόκειται μάλλον για κάποιον αόρατο πολυπρόσωπο υποβολέα-παντογνώστη, που ομιλεί μέσω των μίντια κατά κανόνα, και μάλιστα τόσο συχνά και τόσο πειστικά που φθάνουμε στο σημείο ν’ ακούμε την ψιθυριστή φωνούλα του ακόμη και στον ύπνο μας. Σκεφτείτε το λίγο. Όλο και κάποιος μας λέει, σε καθημερινή βάση, τι να φορέσουμε, τι να μαγειρέψουμε το μεσημέρι, πώς να μειώσουμε το άγχος μας, πώς να αποκτήσουμε περισσότερη κοινωνικότητα, πώς να χάσουμε κιλά, ποια προϊόντα να αγοράσουμε και πάει λέγοντας. Υποθέτω πως, ως ένα βαθμό, το έχουμε όλοι μας λίγο-πολύ συνηθίσει, και ελάχιστα αισθανόμαστε να καταπιέζει αυτή η κατάσταση την προσωπικότητά μας. Όλα όμως έχουν κι ένα όριο, πέραν του οποίου το πράγμα αρχίζει να γίνεται εμετικό – αν όχι τρομακτικό.
Πού μου ήρθε και τα λέω αυτά; Πήρε πάλι το μάτι μου εξώφυλλο εγκρίτου τινός περιοδικού, που διατείνεται πως η ανάγνωση συγκεκριμένου άρθρου του θα μας κάνει εξπέρ στο κρεβάτι. Το πήρε το μάτι μου, τα πήρα κι εγώ με τη σειρά μου. Θα μου πείτε, σιγά τα ωά, πρώτη φορά είδα ανάλογο δημοσίευμα; Ασφαλώς και όχι. Αλλά για κάποιο άγνωστο λόγο, τη στιγμή εκείνη έπεσε φαίνεται η τελευταία σταγονίτσα ξεχειλίζοντας το ποτήρι που, δίχως να το έχω καταλάβει, γέμιζε μέσα μου σιγά-σιγά. Και μου ήρθε να ουρλιάξω στη μέση του δρόμου.
Απατάσθε αν τυχόν φαντάζεστε πως το ουρλιαχτό μου (το οποίο φυσικά εκτονώθηκε εσωτερικά μονάχα, γλιτώνοντας τους περαστικούς από το μπελά να καλέσουν επειγόντως τη ρεσεψιόν του Δαφνί για πληροφορίες) οφείλεται σε πουριτανικές τάσεις. Καμία σχέση. Τυχαίνει ευτυχώς να είμαι πλήρως απελευθερωμένη σε κάτι τέτοια θέματα και ουδόλως με σοκάρουν οι σεξουαλικές αναφορές. Ούτε και πρόκειται να γουρλώσω τα μάτια μου ακούγοντας καμιά kinky λεπτομέρεια, διότι μεγάλο παιδάκι είμαι και, όπως λέει και το άσμα, τα κάνω όλα (πριν και μετά τις δύο), και όσα τέλος πάντων μπορεί να μην κάνω η ίδια κανένα πρόβλημα δεν έχω με όσους τα κάνουν, αρκεί βέβαια να συναινεί ο παρτενέρ και να μην πρόκειται για βιασμούς προβάτων ή κάτι τέτοιο.
Αλλού είναι το πρόβλημά μου: Όλη αυτή η φτηνή φιλολογία γύρω από το θέμα κρεβάτι νομίζω πως καταλήγει να εξευτελίζει το ίδιο της το αντικείμενο. Δεν εννοώ πως το σεξ είναι ένα μεταφυσικών προεκτάσεων, μεστό ενοχών και απαγορευμένο προς συζήτησιν θέμα, που θα έπρεπε να μένει κλειδαμπαρωμένο μέσα στις κρεβατοκάμαρες και μάλιστα με τα φώτα σβηστά. Σε αστικό κέντρο του 21ου αιώνα ενηλικιώθηκα και θα ήταν μάλλον περίεργο να έχω τόσο συντηρητικές αντιλήψεις. Από την καλώς εννοούμενη απελευθέρωση όμως και ό,τι αυτή συνεπάγεται (απενοχοποίηση, δυνατότητα πληροφόρησης, επιστημονική προσέγγιση κλπ) μέχρι την μετατροπή μιας, όπως και να το κάνουμε, πολύ προσωπικής και πολύ ιδιαίτερης πτυχής της ανθρώπινης προσωπικότητας σε καθημερινό θέμα για κους-κους μεταξύ αστρολογικών προβλέψεων και συνταγών μαγειρικής, υπάρχει μια πολύ μεγάλη απόσταση την οποία νομίζω κακώς την διανύσαμε...
Εμένα τουλάχιστον η όλη κατάσταση με ξενερώνει, για να το πω απλά. Εντάξει μπορεί το kama sutra να είναι cult, αλλά κατά τα άλλα βαρέθηκα να μου λέει η κάθε φυλλάδα σε τι στάση να το κάνω, τι να φοράω στο κρεβάτι, πώς να απογειώσω το σύντροφό μου κ.ο.κ. Και ο επιστήμων-σεξολόγος δηλαδή να μου τα λέει, άπαξ και δεν προσέφυγα οικειοθελώς στα φώτα του, πάλι ξενερώνω. Δεν τις γουστάρω τις συμβουλές των γκουρού, πώς να το κάνουμε. Τι διάολο, υποτίθεται ότι μερικά πραγματάκια τα μαθαίνουμε μόνοι μας και στην πράξη! Επίσης υποτίθεται ότι μερικά πραγματάκια είναι ζήτημα προσωπικού γούστου. Αλλά προφανώς κάποιοι ειδήμονες διαφωνούν. Ειδήμονες που, αυτόκλητοι, αξιολογούν εμμέσως τις επιδόσεις τις δικές μου και του εραστή μου, αποφαινόμενοι για τις καλύτερες τεχνικές στο κάθε σεξουαλικό παιχνίδι, για το πόσες φορές και με τι συχνότητα πρέπει να το κάνουμε, ακόμη και για το πώς θα πρέπει να αισθανόμαστε κατά τη διάρκεια. Ειδήμονες που με εντάσσουν με το ζόρι σε στατιστικές (τι είδους οργασμό έχει το 30% των γυναικών, τι ποσοστό το κάνει ή δεν το κάνει έτσι, αν μία στις δύο φαντασιώνεται το Μπέκαμ και δεν ξέρω τι άλλη αηδία). Ειδήμονες που έχουν άποψη ακόμη και για το αν θα ξυρίζουμε ή όχι, και πώς ακριβώς, τα επίμαχα σημεία.
Δεν λέω, σχεδόν όλοι μας κάνουμε πού και πού τις πονηρές συζητησούλες μας και τα αστειάκια μας για το σεξ, κι εγώ πρώτη και καλύτερη. Άλλο όμως αυτό και άλλο το να κατακρεουργούμε το θέμα δημοσίως, απομυθοποιώντας το μέχρι να φτάσει να θυμίζει προεκλογική δημοσκόπηση.
Αρκετά μαθήματα πήρα στο σχολείο και το πανεπιστήμιο, αρκετές σημειώσεις κράτησα, αρκετές σελίδες υπογράμμισα με φωσφορικά μαρκαδοράκια για τις εξετάσεις. Οδηγίες για το κρεβάτι μου δεν προτίθεμαι να αποστηθίσω. Οι αυθεντικές ηδονές δεν χρειάζονται σκονάκια. Δεν κατηγοριοποιούνται, δεν αναλύονται και, πρωτίστως, δεν διδάσκονται. Δεν διαφημίζονται σε περιοδικά και δεν πωλούνται μαζικά σε βιτρίνες. Αν βέβαια θέλουμε να παραμείνουν αυθεντικές, ή έστω ηδονές. Κι αν έχουμε ακόμη την ικανότητα να τις αντέξουμε ως τέτοιες...
Ζόρικα πράγματα, δηλαδή, στους καιρούς της κονσέρβας.